عین رسول الله شدن یعنی نفی مقام بلکه نفی نفی

شبهه سوم.

گاهی گفته می شود که اهل بیت علیهم السلام از 1400 سال پیش تا به حال دارای سیر برزخی بوده و روز به روز کامل تر می شوند شما چطور می توانید به آنها برسید؟

امّا این شبهه نیز مدفوع است چونکه:

اشکال کننده هنوز معنای رسیدن به منزلت و مقام محمّدی را متوجّه نشده است چون این مقام در واقع نفی مقام بلکه نفی «نفی مقام» است (البته ما انتظار نداریم شاگردان جناب آقای تحریری این مطالب را بفهمند چرا که استادشان به جای کتاب های دقیق و توحیدی علامه و آیت الله سعادت پرور به کتاب های آبکی خودش ارجاع می دهد امّا خطاب ما به فضلای از سالکین است که به این مطالب دقّت بیشتری کنند)

به تعبیر آیت الله جوادی آملی حفظه الله آسمانی را باید آسمانی تفسیر کرد یعنی مقام أحدیّت ذات یا لااسمی و لارسمی را باید طبق خودش تفسیر کرد نه اینکه بیاییم با قواعد زمینی مقایسه کنیم زیرا زمان و مکان به این معنای تکامل زمینی تخصّصاً در مقام لا اسمی و لارسمی راه ندارد و در آن مقام هر کسی رسید نه تنها عین آنهامیشود بلکه به یک معنی درآنجا اصلاً فوق عینیت است چونکه عینیت درجایی است که مقامی درکار باشداما اینجا لامقامی است عینیت یعنی اینکه شماخودراکسی درمقابل اهل بیت علیهم السلام بدانی و بعد از مقایسه بخواهی عین آنها بشوی.

امّا در اینجا می گوئیم: مقایسه ای در کار نیست. شما به تمامه او می شوی، حتّی این عبارت آخر هم با تسامح است چون شمایی در کار نیست و همه اوست پس ما چیزی بالاتر از عینیت را ثابت کردیم.

در پایان دوباره تأکید می‌کنیم مخاطب ما فضلای از سالکین است نه ولگردهای بی‌سروپا در کانال‌های زنجیره‌ای جناب آقای تحریری

 

دامه بحث سوم، شبهه دوم

دامه بحث سوم، شبهه دوم
شبهه دوم: از بعضی عبارات حضرت آیت الله سعادت پروررحمت الله علیه برمی‌آید که ایشان رسیدن به کمالات اهل بیت علیهم السلام را محال می‌دانند مانند: «اگرچه خداوند نقدینه ها و جواهرات بسیاری از انسانهای با معنویت را به بازار عرصه وجود آورده اما هیچ یک از آنها به مرتبه ی یار صاحب عیار ما (رسول الله صلی الله و علیه و آله) نمی‌رسند. جمال آفتاب جلد ۳ صفحه ۱۶۶
و از بعضی عبارات نیز برمی آید که ایشان این رسیدن را مقیَّد فرموده اند:«....با این همه رسیدن به آن کمالات- کمالات اهل بیت علیهم السلام- به قدر ظرفیّت می باشد و مراد، کمالات انتصابی نیست.»( جمال آفتاب، ج3، ص432)
جواب:
اول اینکه در مقابل این چند عبارت محدود، عبارات زیادی بر خلاف اینها هست که قسمتی از آنها را در بحث اول ذکر کردیم و انگهی باید دید که منظور از کمالات انتصابی و به قدر ظرفیت چیست؟
اول: کمالات انتصابی چیست؟ همانطوریکه خود آیت الله سعادت پرور رحمة الله توضیح می دهند کمالات بر دو گونه است: یکی کمالات انتصابی مانند: نبوّت و وصایت( که مثلاً حضرت زهرا سلام الله علیها نداشتند ولی حضرت عیسی علیه السلام داشتند با اینکه مطابق روایات حضرت زهرا سلام الله علیها از ایشان بالاترند) و دیگری کمالات معنوی مقام مخلَصیّت، مقام عصمت، مقام محمود است مراد از رسیدن به کمالات اهل بیت علیهم السلام رسیدن به کمالات معنوی ایشان است و مراد از نرسیدن، نرسیدن به کمالات انتصابی ایشان (راز دل ص453 و نور هدایت، ج1، ص364 و سرالاسراء، ترجمعه ج4، ص343
در پایان توجه به این نکته باشد که کمالات انتصابی مجازاً کمالند و اصلاً یک نوعی تعیین وظیفه از طرف خدا برای افراد است و نشان از برتری نیست مثلاً حضرت زهرا سلام الله علیها منصب نبوّت را ندارد ولی همه ی انبیاء این منصب را دارند با اینکه مقام معنوی حضرت زهرا سلام الله از انبیاء غیر از پدرش بالاتر است و از پدرش نیز جدا نبوده و نخواهد بود ( جلوه نور، ص81 و ص118)
دوم: به قدر ظرفیّت یعنی چه؟ فرض کنید تمام در جات کمال 100 باشد اهل بیت علیهم السلام ، همه ی این صد را دارند و چونکه صد را دارند، نود، هشتاد، هفتاد و همه ی مراتب پائین تر نیز دارند لذا اگر کسی یک درجه از کمال را دارد به همان اندازه با صد همراه شده است تا کسی که صد در جه از کمال را دارد به همان اندازه با صد همنشین شده است.
پس این به قدر ظرفیّت می خواهد بگوید هر سالکی در هر در جه ای می تواند همراه اهل بیت علهیم اسلام بشود از پائین ترین درجه تا بالاترین درجه ( رجوع شود به جمال آفتاب، ج9، ص430)