خضر راه (3)ملاک انتخاب استاد در سیر و سلوک(استاد غفاری)

#علامه_ی_طباطبایی رحمة الله علیه:
تا هنگامی که در استاد تجلیات ذاتیّه ربانیه پیدا نشود استاد نیست و به مجرد تجلیات صفاتیه و اسمائیه نمی توان اکتفا کرد و آنها را کاشف از وصول و کمال دانست.(لب اللباب، ص135)
همچنینی مرحوم علامه در جای دیگر می فرماید: و امّا تجلّی ذاتی آن است که ذات مقدّس حضرت باری تعالی در سالک تجلّی نماید و آن وقتی حاصل می شود که سالک از ا سم و رسم گذشته باشد و به عبارت دیگر به کلّی خود را گم کرده و اثری در عالم وجود از خود نیابد و خود و خودیّت را یکباره به خاک نسیان سپرده باشد«و لیس هناک الّا الله» در این موقع ضلال و گمراهی برای چنین شخصی متصور نخواهد بود زیرا تا ذرّه ای از هستی در سالک باقی است هنوز طمع شیطان از او قطع نشده است... چنین شخصی به تجلیّات ذاتیه ربانیّّه مشرّف شده است.استاد عام باید بدین مرتبه از کمال برسد و الّا به هرکسی نتوان سر سپرد و مطیع و منقاد گشت(رسال لبّ اللباب، ص138)
2-بعضی از معاصرین:استاد اخلاق کسی است که تنها به مسائل اخلاقی و راه کارهای کلی آگاهی دارد و خودش نیز متخلّق به اخلاق حسنه است ولی استاد تربیت کسی است که صاحب تجربیّاتی از مسیر سلوک باشد و از راه کارهای جزئی خودسازی نیز مطّلع باشد --بنابراین طبق این ملاک، کامل بودن شرط دستگیری نیست--