رسیدن به مقامام معنوی اهل بیت در کلمات علامه طباطبایی

#رسیدن_به_مقامات_معنوی_اهل‌بیت علیهم‌السلام در کلمات علامه طباطبایی رحمة الله علیه
الف-- مرحوم آیت‌الله سید محمد حسین حسینی تهران به نقل از علامه طباطبایی رحمة الله علیه:
اگر کسی گوید که این مناصب اختصاصی بوده و وصول به ا ین ذِ روه ی از معارف الهیّه منحصراً راجع به انبیاء عظام و ائمه معصومین علیهم‌السلام است و دیگران را به هیچ‌وجه من الوجوه بدان راهی نیست در جواب گوییم: منصب نبوّت و امامت امری است اختصاصی ولی وصول به مقام توحید مطلق و فناء در ذات احدیّت که تعبیر ا از او به «ولایت» می شود ابداً اختصاصی نیست و دعوت انبیاء و ائمه علیهم‌السلام امّت را بدین مرحله از کمال است. حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله امّت خود را دعوت فرموده اند که به آنجائی که پای خود را گذارند و این مستلزم امکان سیر به آن مقصد است و إلّا لازم می آید دعوت لغو باشد [قیاس استثنایی] « لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیراً» سوره احزاب،21
از طریق عامه روایت شده است که:
« لَوْ لا تَکْثیرٌ فی کَلامِکُمْ وَ تَمْریجٌ فی قُلوبِکُمْ لَرَاَیْتُمْ ما اَری وَ لَسَمِعْتُمْ ما اَسْمَعُ؛ اگر این گفتار بسیار در زبان‌ها و این اضطراب و آشوب در دل‌های شما نبود هرآینه می‌دیدید آنچه را که من می بینم و می شنیدید آنچه را که من می شنوم»
این گفتار حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به خوبی حاکی از آنکه علّت عدم وصول به کمالات انسانی همانا خیالات باطله ی شیطانیّه و افعال لغو و بیهوده است
منبع: رساله‌ی لب اللّباب، ص38-39
ب-- همچنین در کتاب «راز دل» آیت‌الله سعادت پرور رحمة الله علیه به نقل از استادش می فرماید:
عارف، چون ترک مجاز کرد و چشم دل به هستی مطلق با نمود، به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم ملحق می شود و به مقام محمود – که آن جا همه حمد و پاکی است- می رسد و اینجاست که نشان «بی یَسمَعُ و بِی یُبصِرُ؛ به من می شنود و به من می بیند» بحار الانوار، ج5، ص207 را پیدا می کند و کأَن این مَحَکی است برای رسیدگان به کمال والای انسانیّت.
منبع : راز دل، ص203
ج-- سپس خداوند ذات آنان را نیز فانی ساخته و اسم و رسم آنان را محو می گرداند و خود در مقام آنان می‌نشیند مقام محمود و لا اسمی و لا رسمی و در آخر رساله توحید آمده است که این برتر از آن است که با لفظی بیان شود و یا اشاره ای بدان شود و حتی اطلاق مقام به آن نیز از روی مجاز است و این همان دری است از مقامات که خداوند بر روی پیامبرش محمد صلی الله علیه و آله و خاندان پاک او گشوده است.
و من می گویم که خداوند سبحان اولیای امت محمد صلی الله علیه و آله را و شیعیان فرزندان او را نیز به این درجات می رساند و روایات بی شماری بر این معنا دلالت دارند.
منبع: مجموعه رسائل(علامه طباطبائی)، ج2، ص116
همچنین رجوع شود به : الانسان و العقیدة، ص260-261، رساله لب اللباب، ص154، الانسان و العقیدة، ص233